Geschiedenis Bonn
De eerste vermelding van Bonn is afkomstig van de Romeinse schrijver Florus en dateert uit circa 10 voor Christus. In verband met de bouw van een brug over de Rijn schrijft hij over Bonna. Van het Romeinse Bonn is weinig overgeleverd uitgezonderd vondsten (zie Rheinisches Landesmuseum.) Bonn is namelijk meerdere malen grondig verwoest, onder meer door de Noormannen in de negende eeuw. Eveneens dramatisch zijn de vernielingen onder het gezag van hertog Hendrik van Brabant in de dertiende eeuw.
Detail uit een Romeins altaar uit 164 na chr., Rheinisches Landesmuseum.
Aan het einde van de zestiende eeuw verwerft Bonn status als hoofd- en residentiestad van de keursvorsten en aartsbisschoppen van Keulen. Zij brengen de stad tot bloei. In de zeventiende eeuw richten de Fransen grote vernielingen aan in Bonn. Relatief veel oude gebouwen in het centrum dateren uit de achttiende eeuw. Clemens August heeft in die periode de opdracht gegeven tot een aantal representatieve gebouwen. In 1770 wordt Ludwig van Beethoven in Bonn geboren. Bij het Congres van Wenen (sept. 1814-juni 1815) zijn Noord-Saksen en het Rijnland aan Pruisen toegewezen. Onder Pruisisch gezag beleeft Bonn een relatief rustige periode. De stad heeft in deze periode maar een geringe betekenis.
Een kanon op de Alter Zoll herinnerd aan de militaire functie.
Op 10 mei 1949 wordt Bonn uitgeroepen tot hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland. Konrad Adenauer, de eerste bondskanselier van de West-Duitsland, heeft zich daarvoor sterk gemaakt. De korte afstand tussen Bonn en zijn woonplaats Rhöndorf heeft vermoedelijk een grote rol gespeeld. Spottend hebben de Duitsers haar de bijnaam Hauptdorf (hoofddorp) gegeven. Bonn heeft er altijd rekening mee gehouden dat haar politieke status van tijdelijke aard zou kunnen zijn. Door de hereniging van Duitsland verliest zij deze positie uiteindelijk op 20 juni 1991. Een aantal ministeries zijn in de voormalige West-Duitse regeringszetel gebleven.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |